Jaon's Podcast
DE SCHÉÉPER
Jaon Jansen (Reusel, 1924 - 2012) was een geboren verteller. Hij droeg Kempische verhalen en gedichten voor, relativerend, soms terechtwijzend, met gevoel en meestal overgoten met een flinke dosis humor. Hij schreef onder meer voor het plaatselijk toneel, voor de heemkunde en publiceerde in De Brug, De Kempenaer en de Sint Jansklokken. Jaon van Triene, zoals hij in Reusel genoemd werd, maakte in 2005 een cassette met drie cd’s, getiteld "Verhalen en gedichten".
“De vurschut van ons moeder”
In deze Schééper een tweede gedicht van Jaon Jansen (Reusel, 1924 - 2012). Een ode aan zijn eigen, maar ook aan veel andere Kempische moeders. Hieronder een gedeelte van de tekst.
Wil je het hele door hem zelf voorgedragen gedicht beluisteren, speel dan het geluidsfragment hieronder af en luister aandachtig naar Jaon van Triene.
 |  | QR-code naar de verhalen en gedichten van Jaon Jansen |
De vurschut van ons moeder Van de vurschut van ons moeder Wil ik oe wa vertelle Die was simpel, mer zee me meer Dan heel veul, dure frelle. De vurschut van ons moeder Die was mer van katoen Die droeg ze alle daogen Da hurde bè heuren doen. Ons moeder die droeg ‘ne vurschut ‘ne bonte dur de week En ‘ne zwarte vur de zondag Die dan wa deftig leek. Ik zie de vurschut van ons moeder Met brood er tegen aon Daar tikte ze dan ‘n kruiske over Eer zo ze nie, aan ‘t snijen gaon. Onder de vurschut van ons moeder Daar kroop ik gèrre onder As ik verlegen was van minse Of bang, van hel en donder. Onder ons moeder d’re vurschut Mer dá wier ons niet gezeed Zat ieder jaor ‘n kiendje Wier laoter, bij den hoop geleed. Onder ons moeder d’re vurschut Paste geen positiekleren En toch wies ze d’r zwanger lijf Héél goed mee te camoufleren. Ons moeder die hé op heure vurschut Heel wa luiers aangespeld Den ene kleine was nog nie dreug Of van de’n andere was ze uitgeteld. Met ons moeder d’re vurschut Onderaan de rechtsen tip Poetste ze ons oren Of veeg de stroop weg, van ons lip. |
Ons moeder d’re vurschut Was aaltè bij de hand We veegden er ons neus aan af We waren vaste klant. Ons moeder die had ’ne zuivere vurschut Ergens aan ‘ne spijker hangen Vur ‘t geval ze meneer Pastoor Onverwachts ‘ns moest ontvangen. Op ons moeder d’re vurschut Wier de koffie fijn gemaold En vanuit de kiepenkooi De eiere in uitgehaold. Op ons moeder d’re vurschut Wier ons het bidden nog geleerd Nou draagt ze nie mer ene schort En bidden, het lijkt wel haost verkeerd. Onder ons moeder d’re vurschut Daor zat geen feministe Mer gezag da had ze En heur woord was ‘t liste. Ons moeder draogt nie mer ‘ne schort Wa zegde nou as kend Vruger heb ik ze nooit anders gezien Mer an alles kumt ‘n end | |||
 | |||